Gure komeriJahk

This is Atotxa

Bueno honako post honek helburu bakar bat du.

Baginen, bagara eta izango gara

Gogoan det, 1989 edo horrelakoren bat izango zen. Ni baserrian nintzen eta Itsasondora joan ginen osaba-izebak bisitatzera. Hara iritsi eta Atotxara jun behar zutela esan ziguten eta ea etorri nahi genun. Nik baietz noski. Sanse-Beasain!!! Ni noski munduko ume alaiena. Garai haietan nere anaiaren futbol partidak ikusten ohitua negon, baita tartea txikiagoa nintzenean preferenteko Ordizi-Beasain eta horrelakoak. Baina hura ZELAI batetara joaten nintzen lehen aldia zen. Sanseko porteroa Alberto eta Idiakez anaiak ziren izar talde hartan. Osabak errealeko bufanda oparitu zian eta ni hantxe kontentu. Emaitza?? enaiz akordatzen ustet 0-0. Baino horrek igual dio!!

Gero hurrengo pausoa Anoeta estadioa izan zen (bai, minuskulaz) , lehenbizi Sanse-Tudelano batekin (3-0), eta aste pare bat beranduago Erreala-Oviedo. 3-1 Kodroren bi gol ta bestea Lorenzo Juarrosena. Garai hartan eneukan ez ekipamendu Astore, Nike edo holako mierdaikan. 80. hamarkadako kamiseta zahar bat eskudo ta guzti, ta noski etxera petatxoz jositako galtza batzukin.

Oain identidade guzti hori galdu da, umeak Zubieta XXIn biltzen ditugu, ikaragarrizko zelaietan jokatu eta entrenatzen dute, ez dute baloiaren bote txarrik kalkulatzen. Gurasoak: "no me toques a mi hijo". Partidu guztiak 5-0 irabazten dituzte. Ez dute belauneko zaurien kurarik egin beharrik. Barkatu, baina gure identitatea ez da hori. Ikusi bestela azkeneko urtetan kanteratik atera dian guztien izaera "agresiboa". Nola da posible erreala sailkapenean azken aurrena egotea eta fair-play sailkapenetan aurreneko postutan egotea?? Barkatu baina ez. Nik uste inkonpatibleak direla.

Soluzioak? Nik badituk, baina politikamente ez dira korrektoak eta garai hauetan agian "lista kontaminatu"ren batean sartuko naute bersio ofizialak bezela ez pentsatzeagatik.

"Todo el mundo sabe jugar a fútbol si le dejas cinco metros de espacio."

Beraz, bi aukera:

- bost metroak zure alde egotea (kalitatea, kontzentrazioa edo taktika ordenatu bat)

- bost metroak zure kontra egotea (kalitate falta, pasotismoa edo desordena)

Badakizue nork esan zun hori?? ba Johan Cruyff izena zun pertsonai batek. Argi dago, ekipo batzuren aurka bost metro ez, bi ere ez diala utzi behar. Ze behar da horretarako?? korri egin, hanka sartu eta This is Atotxa. Liverpool-Chelsea ikusi zun edonork ulertuko du zertaz ari naizen.

Helburu batetara iristeko lehen baldintza helburua zein den jakitea da. Nik zalantzak dauzkat zertara iritsi nahi degun.

EDO...

?????????????????????

Arazo hau aspalditik sentitzen ari nintzen, baina arazo estruktural handiegia daukagula ustet. Eta errezena eta hoberena bigarren mailara jeistea da, baina gauza errezak ez dute meriturik. Beraz, jeistea errezagoa bada Mantendu egin behar da por kojones!!

Tarragonarako mezua:(eliminatoria bat remontatzeko ibilitako 10 pausotako mezua)

1.- En el autocar de vuelta, hace quince días, ya había que ir hablando de machacar al contrario. (Autocar de buelta, ez avion txarter. Eta Calafell eta Montmelora joan beharrean hotel 2 estrellas batekin nahikoa)

2.- Durante la semana, recordar que se va a lograr. El entrenador lo escribía en la pizarra cada día.

3.- Intimidar al rival en el mismo túnel a través de miradas penetrantes y algún gesto desafiante.

4.- En el sorteo con el árbitro, pedir el saque inicial. El rival no debe "tocarla" ni al principio.

5.- La primera jugada tiene que acabar en la línea de fondo o arrancar un grito desde la gradas.

6.- Hacer la primera falta del partido. Si es un poco durar e intimida al contrario, mejor.

7.- Hacer el primer disparo. No importa que vaya fuera si hace ruido cuando choca con la publicidad.

8.- Acortar el descanso y volver al campo antes de que lo diga el árbitro. Siempre metiendo prisas.

9.- Trazar una línea imaginaria en campo propio y procurar que de ahí no pase el rival.

10.- Actuar al máximo de revoluciones y que el público lo note para que se contagie.

Como no sabían que era imposible lo hicieron.

Zale txuriurdin baten komerijahk

Bueno, honako honekin aspaldian ahaztuta neukan blogari bultzadatxo bat emateko intentziotan nabil.

Dakizuen bezela joan den igandean, errealaren partida zela medio, Bartzelonarako bidaia egin genun ilusioz beteta.

Irteera goizeko 4tan izan zen Anoetako "Xanti" jatetxean paretik. Alde zaharrean pote pare bat hartu eta han ginan ordurako zintzo demonio!!!

Bidaian lo gutxi egia esan behar bada, nere kasuan beti ere. Ze beste biak lo seko!!!! Asuntoa zera da 11k aldera barnan. Montjuic-era iritsi baina han etzegon inor hura organizatzen eta hainbat gira ta buelta eman ondoren 12ak aldera aparkatu genun Palau Sant Jordiren ondoan.

Bertan beste 45 bat minutu itxoin behar izan genitun arduradunek sarrerak erosi ahal izateko.
Sarrerak lortuta Bartzelonara jeitsi ginan tropelean 13ak aldera. Kantikoak, giroa,umore ona eta festa nagusi. Bertakoak flipauta, nola ez.

Honela, Plaza Espanya-ra jeitsi, metrozuloan kantiko batzuk eta Plaza Catalunyara. Bertan gehienok sakabanatu egin ginan. Esan beharrik ez dago jendeak ikaragarrizko begiradak egiten zizkigula, batez ere, turistek. Baina arazorik ez, eta gainera jendeak animoak ematen zizkigun "metedles 5 a esos fachas!!" eta horrelakoak. Kolonbiano bat ere etorri zitzaigun argazki baten eske, Txilen bizi zena Bravo "arkeroaren" zalea, kuriosoa.

Aipatzekoa "Font de les Canaletas" ere inbaditu genula!

Pote bat hartu euskal taberna batean (sagardo botila 11 eurotan!!!)el Po, Azpi , Mikel Adrian ta konpaiñiakin eta a la montaña magica, eskaileretan gora abiatuz.

Katxeotan segurutak eskua ederki sartu ondoren barrura!!! Kanpoko fatxada obretan zegoen, eta estadioa Anoeta bera baina tristeagoa da eta "pobreagoa", ez du ematen UEFA 5 Stars estadio bat denik

Kantiko kostanteak, batez ere, jokalariak berotzera atera zirenean. Oilo ipurdia jartzeko modukoa ia 1000 pertsona ekipoa azkena joanik eta inongo txisturik ez entzutea, eta animo kostanteak. Berotzera atera zirenean jendea pixkat dezepzionatua Lotiren hamaikakoarekin.

Normalean baina jende gehiago zegoen "lluis Companys" en, horietako asko turistak. Baina hala ere, estadioan gu bakarrik ginan animatzen genunak.

Darko, Darko!!! Ekipo etxale huevos!! Erreala!! Hay un ekipo en todo Euskadi ...!! eta horrelaxe kantikos ia afoniko geratu arte. Inguruan Mossoak geneuzkan baina problemarik ez. Fuentes kedate... sin respiracion! eta holakoak.

Partiduari buruz, komentariorik ez. Partidua ikusi zuenak ulertuko du zergatik.

Azkenik parrafo bat eskeiniko diet a los pringaus de turno "Brigadas Blanquiazules". Fama badute , baina errealitatean ez dira ezer. 12 pringatu (literalak), Anoetan peña izena ere eliokete emango. Partiduari ez diote begiratu ere egiten, guztiz aislatuak daude, euren porteroa insultatu egiten dute beltza delako. Payaso probokadore batzuk. Partidu guztia gu probokatzen, noski megafonoakin ze bestela etzaie entzuten .

"Adios, adios, adios ,adios, hemos venido a despediros de primera division" " No sois vascos sois unos hijos de puta".

Gure erantzunak " No se os oye sois cuatro gatos" "Sin megafono no sois nada"

Eta amaieran partida galdu eta beraiek bakarrik estadioan geratu ziranean. Aitor Zabaleta era de la Etaka , saludo romanoa eginez hasi zianean, pixkat berotu zen asuntoa. "Benfika, Benfika""Mejor en segunda division ke ser del Espanyol" , "U U Uleguer" eta horrelako "Ke se vayan diles ke se vayan de una puta vez""Gora Euskadi ta Visça Catalunya"... baina orokorrean zale perikoekin arazorik ez.

Amaieran trixtura nagusi, aurpegi triste asko , hitzegiteko gogo gutxi. Aurretik 7 ordu triste autobusean.. eta jokalariak "avion txarter" ean. Eta Espanyolekoak partidua bukatu eta 5 minutura entrenatzera atera zian... errealekoak deskanso astelehenean.